K.J. Uczyłaś się w szkole muzycznej, pochodzisz również z uzdolnionej muzycznie rodziny. Śpiewu nie brakuje również u Ciebie na zajęciach Zumba Fitness. Redakcja Woman Vibe wspólnie z My Dances Magazine prowadzi kampanie Tańcem Przepędzimy Smutek, czy dostrzegasz pozytywny wpływ tańca i śpiewu na kondycję psychiczną uczestników zajęć? Ja mam wrażenie, jakby ludzie po Twoich zajęciach pozytywnie się zmieniali, zrzucali troski i stopniowo się odblokowywali duchowo i emocjonalnie.

E.F. Pochodzę z muzycznej rodziny, gdzie wrażliwość na muzykę jest głęboko zakorzeniona. To ona kształtowała mnie od najmłodszych lat i do dziś daje mi siłę, by wytrwać w tym, co robię. Moi rodzice mieli kapelę, której próby odbywały się w naszym domu. W tamtych czasach byli bardzo popularni, nagrywali kasety, a kolejno płyty ze swoimi przebojami. Stąd moja droga przez 6 lat przebiegała przez uczęszczanie do dwóch szkół – szkoły podstawowej oraz szkoły muzycznej.

Było to wielkie wyzwanie, gdyż byłam najmłodsza. Kiedy w szkole podstawowej uczyłam się czytać, w szkole muzycznej te umiejętności były mi już dawno potrzebne. Pamiętam, kiedy jadąc z jednej szkoły do drugiej moja mama zatrzymywała autobus i podawała mi jedzenie, a ja jechałam dalej. Wieczorem odbierał mnie mój tata, zatem mój dzień zapełniony był po brzegi. Nie miałam jednak poczucia krzywdy, każdego dnia starałam się walczyć o samą siebie i zdobywać nowe umiejętności.

Edukację muzyczną skończyłam po sześciu latach szkoły, w której grałam na skrzypcach, a kolejno na fortepianie (gdyż to był mój drugi instrument). Moim rodzicom wydawało się wtedy, że wszystko nad czym pracowałam tyle lat przepadło. Stało się jednak zupełnie inaczej. Dowiedziałam się o ZUMBA, która najpierw była czymś co pozwalało mi dojść do formy po ciąży. Chciałam wyglądać atrakcyjnie, moje ciało się zmieniło, a ja jako osoba w ciągłym ruchu stawiająca sobie wyzwania – chciałam coś z tym zrobić.

Po zajęciach, których w tamtym czasie było w Polsce niewiele, poszłam na kurs instruktora, by (początkowo) wraz z moją siostrą Agnieszką tańczyć w warunkach domowych. Tutaj okazało się, że wypracowane wcześniej poczucie rytmu jest mi niezwykle przydatne. W końcu dostałam pracę w jednym klubie, potem kolejnym i tak z dziecka po szkole muzycznej stałam się instruktorem. Taka praca bardzo mi wtedy odpowiadała, ponieważ zajęcia odbywały się po południu, wieczorami. Miałam ich wówczas niewiele, zatem mogłam na ten czas zorganizować synowi opiekę – zajmowała się nim moja mama. Wracając do Twojego pytania o emocje powiem, że mam mnóstwo przykładów uczestników, którzy sami podchodzą do mnie po zajęciach, rzucają się na szyję i obiecują, że przyjdą częściej, bo czują się wspaniale i już czekają na następną ZUMBĘ. Kolejnym przykładem są ludzie, którzy odstawiają środki psychotropowe, bo tak działa ZUMBA! Wspaniałe jest również to, że uczestnicy zajęć nie przychodzą tam tylko dla mnie – to są spotkania towarzyskie, które jednocześnie przenoszą się na przestrzeń poza zajęciami. Ludzie spotykają się w swoim wolnym czasie, świętują swoje urodziny, czy inne ważne okazje.